Çok uzun zamandan beri bir çocuk sahibi olmak istedim. Zaman su gibi akıp geçti, zamanda bir yolculuk yapalım. İki yıl bitti sayılır, nisan da üç yıl olacak. İyisi ile kötüsü ile zaman geçiyor. Zamanı geldi dedik evimize üçüncü bir kişi gelsin dedik. Karar aldık doktora gittik sağlıklısınız, zaman içerisinde olur dediler. Biz beklemek istemiyoruz hemen bebeğimiz olsun ailemiz neşelensin daha mutlu olalım dedik. Tedaviler, ilaçlar ile bu döngü başladı. Aşılma ile başladık, olmadı, son çare tüp bebek yapalım dedik her şeye yeniden başladık. Bu süreç aşılmaya göre daha iyi geçti. Her şey olumlu oldu. Harcadığımız zaman ve para gözümüze hiç görünmedi. Transferden sonra büyük bekleyiş başladı, önümde tam on iki gün vardı. Evde zaman geçmek bilmedi, herkes özellikle eşim bana çok yardımcı oldu. Ağladım, sızladım, bazen güldüm..... Büyük bekleyiş 7 ocak da bitti. İlk kan testinde hamilesin dediler, çok mutlu olmuştum, ilk tepkim ağlamaktı. Çok mutluydum, aileme haber verdim herkes benim için çok mutlu oldu. İki gün sonra tekrar kan testi için gittim, sonuç yine iyiydi. Süreçlerin ilk ikisi çok iyi geçmişti, son aşama yine on iki gün beklemekti. Eşim ve ben umudumuzu hep koruduk çok mutluydum, kötü birşey olma ihtimalini aklımdan çıkardım. Daha doğrusu eşim aklına kötü birşey getirme iyi düşün iyi olsun dedi. Umut etmeyi bırakmadım. Bekleme süresi 23 ocak da bitti. Daha doğrusu hayatımın en acı günü. Bebeğimin kalp atışını duymak isterken hiç resim görmemek beni yıktı. Oda mekan başıma yıkılmıştı. düşünmeden duramıyordum, doktoru bekliyordum. Daha doğrusu bir cevap, hayallerimle geldim, bir anda yok uçup gittiler. Eşim eczaneden geldi ne oldu diye sordu cevap bilmiyorum. ...
Sonunda doktor geldi karşıma oturdu beklediğim sonuç bu değildi dedi sustu. Neden ne oluyor sorusu eşimden geldi, bek ağlamaya başladım, hiç birşey düşünmüyordum, yer yarılsa da içine girseydim dedim....
Doktorum kimyasal gebelik olmuş büyük ihtimalle dedi. Bebek oluşmadan düşmüş. Açıklama buydu. Hamilesin ama bebek yok kafam beynim almıyordu. Kan testi yapalım görelim dedi. Yine kanda hamilesin ama umut yok. Sadece anne olmak istedim ama hiç bunları yaşayacağımı hiç düşünmemiştim. Acıyor kalbim, her şey de bir hayır var desem de aklım duygularıma hakim. Şimdi ağlıyorum alışmaya çalışıyorum, unutmak istiyorum ama gözümü kapadığımda ilk aklıma gelen neden ben, nerede hata yaptım ... Acım ve eşim bir yanımda oda olmasa her halde acım her gün büyür. İyi canım eşim ve ailem var. Acılarım gün gün azalacak, bir gün mutlaka anne olacak, tek umudum Allah'ım. Bana bir gün hayır bir evlat verecek. İnşallah acılarım biter. Son olarak evlenip çocuk sahibi olmak isteyenlere bir çift lafım var. İsteklerinizi ertelemeyin derim.
